Polijsten deel 2

In de jaren tachtig van de vorige eeuw is een baanbrekende studie gedaan naar musici, wetenschappers en sporters van wereldklasse. Een groep van 21 concertpianisten, die als finalisten deelnamen aan vooraanstaande internationale concoursen, werd geïnterviewd. Er werd onder andere gevraagd naar hun vroege muzikale ervaringen en tot grote verbazing werd ontdekt dat de musici niet gezegend waren met puur talent. De meeste ster pianisten leken alleen 'speciaal' vergeleken met gezinsleden of kinderen uit de buurt. Op lokaal, regionaal of nationaal niveau vielen ze aanvankelijk niet op en ze wisten ook niet veel prijzen te winnen. Het was bovendien zeer verrassend dat de sterren aanvankelijk geen les kregen van een vooraanstaande pianodocent. De meesten kregen hun eerste lessen van een docent uit de buurt. Uiteindelijk wisten ze uit te groeien tot de beste pianisten ter wereld, maar hoe? De pianisten overtroffen anderen door veel meer te oefenen, maar wat motiveerde ze om zoveel te oefenen? De pianisten benadrukte allemaal hetzelfde: hun eerste docenten waren hartelijk, vriendelijk en geduldig. Ze verheugde zich op hun lessen, omdat hun eerste docenten muziek interessant en leuk maakten. Ze zochten naar manieren om de lessen leuk te maken en dat fungeerde als katalysator voor de intensieve oefening die noodzakelijk is om vaardigheden op te bouwen. Het verkennen van diverse mogelijkheden en het deelnemen aan verschillende muzikale activiteiten bleek veel belangrijker te zijn dan onderscheid te maken tussen wat goed of slecht is. Een soortgelijk patroon werd waargenomen bij tennissers en wetenschappers. 

Om uitblinkers in de sport of muziek te ontwikkelen, wordt door deskundigen frequent gezocht naar personen met het juiste, ongepolijste talent. Wanneer mensen gevonden moeten worden die kunnen dunken als LeBron James of kunnen pianospelen als Ludwig von Beethoven, lijkt het logisch om eerst kandidaten te selecteren die goed kunnen springen of een uitstekend muzikaal gehoor hebben. Daarbij is de aanname dat succes, op welk terrein dan ook, primair afhankelijk is van talent en motivatie pas op de tweede plaats komt. Deze benadering lijkt enigszins achterhaald door overtuigende bewijzen die aantonen dat belangstelling voorafgaat aan de ontwikkeling van talent en dat motivatie de reden is dat mensen überhaupt hun talenten ontwikkelen. 

Wanneer je op een doordachte en rendabele wijze wenst te investeren in talent, is het essentieel om de verleiding te weerstaan om aanvankelijk te zoeken naar ruw talent. In je zoektocht naar talent is het verstandig om eerst de aandacht te richten op de motivatie en het arbeidsethos van mensen, niet op (intellectuele) capaciteiten. Focus op mensen die interesse tonen voor leren, zich altijd willen verbeteren, bereid zijn hard te werken en altijd goed voorbereid zijn. Let op hun toewijding, doorzettingsvermogen en vooral hun onverzettelijkheid (de passie en volharding om langetermijndoelen te realiseren). Los van intelligentie en aanleg, presteren onverzettelijke mensen namelijk veel beter als gevolg van hun belangstelling, focus en enthousiasme. Motivatie dient nooit als iets vanzelfsprekends te worden beschouwd. Talent of aanleg zijn belangrijk, maar wanneer je eenmaal een groep van kandidaten hebt die over meer dan het noodzakelijke potentieel beschikken, dan is onverzettelijkheid de doorslaggevende factor in hoeverre ze dat potentieel ook daadwerkelijk gaan realiseren.  

Het punt is...

Veel bedrijven richten zich in hun zoektocht nog steeds voornamelijk op de aanwezigheid van ruw talent, waardoor vaak de factoren worden gemist die van invloed zijn op de vraag of dit talent überhaupt gerealiseerd gaat worden. Het is verstandiger om eerst te zoeken naar de factoren die bepalen of mensen hun potentieel gaan realiseren en daarna naar het ruw talent, dat levert onderaan de streep veel meer op.  

Let bij mensen op de aanwezigheid van onverzettelijkheid en probeer dit vanaf het begin te ontwikkelen. Het is essentieel om verwachtingen hoog te stellen en mensen aan te sporen, zodat ze meer van zichzelf gaan vergen en meer doen dan dat ze zelf voor mogelijk houden. Een belangrijke factor om onverzettelijkheid te ontwikkelen is door uit te voeren taken interessanter en motiverender te maken. Wanneer je taken interessant wilt maken, mensen bij de les wilt houden en echt hun aandacht wilt, dan moet je hun leefwereld kennen. Dat zal de deur openen om belangstelling voor iets te ontwikkelen, waardoor mensen veel sneller de tijd en energie investeren die nodig zijn om een vak onder de knie te krijgen. Bij uitdagende of aanvankelijk minder interessant ogende zaken is dit nog belangrijker. Vergeet vooral niet dat veel zal afhangen van mensen die bereid zijn hun (persoonlijke) tijd op te offeren om een positieve bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van anderen.

Gepersonaliseerd advies? Stuur een bericht naar rico@rjrconsulting.nl of check www.rjrconsulting.nl voor meer informatie.