Perspectief kloof

Wanneer we een psychologisch of fysiek intens gevoel niet meer ervaren, onderschatten we op dramatische wijze hoezeer dat ons gevoel zal beïnvloeden. Zo is bijvoorbeeld gebleken dat artsen consequent denken dat hun patiënten minder pijn voelen dan daadwerkelijk het geval is. Als artsen zelf geen pijn lijden, kunnen ze niet volledig beseffen wat het is om zoveel pijn te hebben. Dit verschijnsel staat bekend als de perspectief kloof. 

In een ziekenhuis in Amsterdam maakte een gerespecteerde oncoloog zich grote zorgen over een patiënt. De patiënt was erg oud en had een gevorderde vorm van kanker. De oncoloog had de intentie om een lumbaalpunctie uit te voeren om te achterhalen wat er aan de hand was en mogelijk het leven van de patiënt te verlengen. De arts dacht dat hij dan wellicht zou ontdekken dat de patiënt een infectie, een hersenvliesontsteking, een hersenabces of iets anders had dat behandeld kon worden. De dienstdoende neuroloog had echter zijn bedenkingen bij deze aanpak. De vooruitzichten van de patiënt waren namelijk zeer slecht en de punctie zou uiterst pijnlijk zijn. De oncoloog was echter niet bereid om op te geven. Toen de neuroloog de punctie moest uitvoeren, gaven zowel de patiënt als de familie aan dat ze het niet wilde doorzetten. De neuroloog piepte de oncoloog op en legde uit dat de patiënt en familie de punctie niet wilde, maar de oncoloog wilde het nog steeds niet opgeven. Hij ging de familie uitleggen waarom het zo essentieel was en uiteindelijk gaven de familie en de patiënt toe. De neuroloog voerde de uitdagende en voor de patiënt zeer pijnlijke punctie uit. De patiënt ontwikkelde een bonkende hoofdpijn, raakte in coma en overleed drie dagen later aan kanker.

Hoewel de oncoloog een vooraanstaand expert op zijn gebied was, is er een essentiële les te trekken uit de kritiekloze aanvaarding van de overtuiging dat men het juiste doet. Door met de patiënt in gesprek te gaan, naar hem of haar te luisteren en je in de patiënt te verplaatsen, verkrijg je inzicht in de juistheid van je handelen. De oncoloog deed dat niet. Hij was zo gefocust op zijn eigen invalshoek dat hij volkomen ongevoelig was voor de feedback van zijn collega-neuroloog, noch stond hij open voor het perspectief van de patiënt en zijn familie. Hij bleef binnen zijn eigen referentiekader en handelde met oogkleppen op door steeds maar te blijven aandringen op de punctie.

Het punt is... 

In samenwerkingsverbanden is het van essentieel belang dat deze perspectief kloof wordt overbrugd. Het is cruciaal om het perspectief van de ander te kunnen innemen zonder te blijven binnen je eigen referentie kader. Het stelt je namelijk veel beter in staat om collega's, patiënten of anderen te kunnen helpen. Het zorgt niet alleen voor betere prestaties en resultaten, maar ook voor een betere ervaring voor patiënten, cliënten of klanten. Het is een bijzondere en onderscheidende vaardigheid die ontwikkeld moet zijn bij leidinggevenden of mensen in belangrijke functies. 

Pro tip: de oudste kinderen in een gezin hebben deze vaardigheid vaak al op jonge leeftijd verworven. 

Gepersonaliseerd advies? Stuur een bericht naar rico@rjrconsulting.nl of check www.rjrconsulting.nl voor meer informatie.